ศิลปกรรมในวิทยานิพนธ์ศิลปมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร พ.ศ 2546

แนวคิด

การสร้างสรรค์ผลงานวิทยานิพนธ์ ภายใต้หัวข้อเรื่อง “วัตถุและความทรงจำ” ชุดนี้ เป็นการสร้างสรรค์ผลงานโดยการพิจารณามุมมองความทรงจำในเชิงนามธรรมผ่านกระบวนการสร้างสรรค์ผลงานจิตรกรรมในรูปแบบเหมือนจริง เป็นการแสดงออกถึงเรื่องราวความรู้สึกที่ดี ที่มีต่อความทรงจำในวัตถุ เพื่อระลึกถึงสิ่งที่กำลังจะสูญหายไป แต่ยังคงมีคุณค่าเพียงพอให้ระลึกถึง ซึ่งข้าพเจ้ามีเจตคติในเรื่องคุณค่าที่มีมากกว่าที่ตาเห็น เรื่องราวของความผูกพัน และประสบการณ์ที่เกิดขึ้นร่วมกันระหว่างข้าพเจ้ากับตัววัตถุแต่ละชิ้น เป็นสิ่งมีคุณค่าทางจิตใจที่เกิดขึ้น เหนือกว่ามูลค่าราคาของวัตถุนั้นๆ วัตถุแต่ละชิ้นได้ทดแทนความรู้สึกที่หายไป ช่วยคลายความคิดถึง และกลายเป็นตัวแทนแห่งความสุขในทุกคราที่หวนระลึกถึง ทำให้มีความสุขและมีชีวิตชีวาขึ้นทุกครั้ง เป็นการยืนยันการมีอยู่ในรูปของความทรงจำ ผ่านมุมมองของสิ่งของในวัยเยาว์ ด้วย เรื่องราวจากของเล่นพื้นบ้านในอดีต ที่ทำเองจากวัสดุธรรมชาติรอบ ๆ ตัว ซึ่งสามารถสร้างความสุข สนุกสนานจากการได้ทำ และเล่นของเล่นเหล่านี้ เพื่อมุ่งสร้างให้เห็นถึงคุณค่าของสิ่งนั้นๆ จากกาลเวลา ถึงแม้จะเป็นเพียงวัสดุธรรมดา ไม่สะดุดตา เพียงแต่พินิจพิจารณาถึงสิ่งที่เคยมีด้วยมุมมองที่เปลี่ยนแปลงไป เพื่อมุ่งหวังให้เกิดคำถาม และได้หวนระลึกถึงสาระเบื้องหลังและความทรงจำ จากของเล่นในวัยเยาว์